Poetry

stoję przed tobą bez wstydu nagości
Adam bez żebra na raju rozstajach
nie wiem czy nagość przystoi starości
 
na ziemi jabłko bez oznak młodości 
dawno umarłe wspomnienie o majach
zabrało z sobą tamten wstyd nagości
 
tulisz się do mnie w oddaniu miłości
Ewa jesienna na czasu rozstajach 
wiem że twa nagość przystoi starości
 
w pięknie dojrzałym ciągle eros gości
jakbyś z faunami biegała po gajach
więc stoisz cicha bez wstydu nagości
 
i prosisz wzrokiem o dawne czułości
te obopólne w naszych miękkich rajach
bo wiesz że nagość przystoi starości
 
gładzisz me ciało z przeczuciem męskości
lęki i stresy łagodnie wygajasz                  
bym stać mógł dumny  bez wstydu nagości
 
choć lustra szepcą o ludzkiej marności
szeptu nie słucham tobą się upajam
stoję przed tobą bez wstydu nagości
bo wiem że nagość przystoi starości