Poetry

nie to nie ja
ten kto płacze
 
czegoś moje oczy
jakby burzliwe chmury
 
co opadły deszczem
tworząc samotne kałuże
 
posolone bogiem
co jedyny zna przyczynę
 
kochanie to był kos
 
gdzie lustrzane wody
stopy cóż mokre
 
i w nich już nic
nawet tak oczekiwany


kwiat