Poetry

Deszcz jest dla mnie
ostatnim spotkaniem.
Gdy nieme krople 
giną na chodnikach,
stoję z nagą duszą 
w wielkiej bramie.

Przyszłość rozpływa się
pomiędzy palcami,
ale nadal
w miękkich chmurach chowam nos
i kieszenie jeansów
mam wypchane marzeniami.

Jeszcze raz
będę bielą Twojej skóry
i jak płatek śniegu w dłoniach zniknę...

03.11.2010