Poetry

szczęśliwa rodzina gdzie wół zarabia
do granic możliwości i musi dać
orginały bo twarze królowej Śniegu
odbite w lustrze wyją jadem
nawet jesli gesty eksponują kobiecość
królowa urodziła dwa węże na pohybel
usilnie wysysają wołu bez uczuć
bo słowa kocham utonęły w forsie
grubej farsa rozmazuje tło okrasza styl
a wartość nie rozmienia się na drobne
i przepadł pierścionek z biżuterią
i przepaść dzieli wołu od lodu już nie chce
po ostatnich przygotowaniach zatrute powietrze
wie że teraz na jego stole będzie stał
tylko jeden talerz
odetchnął z ulgą
bez pozdrowień czysto politycznie
do widzenia