Poetry

                                     Bożenie Kaczorowskiej
 
piszesz precz z czarnym krukiem
niech kołują białe  gołębie
a w doniczce czeka słonecznik
pestki nie dla tych z obciętym uchem
wiesz przechadzają tutaj szafirowe obłoki
pod wieczór są różowawe jak landrynki 
ze szpitalnego okna widać wieżę zameczku
w Opinogórze  wieczorem księżyc
złoty ziewa au do przemykających  kotów
pozując do obrazu Chagalla
wszystko się wydaje wtedy  jednym
niedokończonym pragnieniem