Poetry

gabrysia cabaj


older other poems newer

27 may 2011

Pliszkowe gody

ona cyk! cyk!
słomki na gniazdo
on rozłożone skrzydła i pływa
po ziemi - tańczy koło niej

jakoś tam mówią do siebie
ona: no ile można?
tu się trzeba brać do roboty!

więc frunął na dach - widziałem
że tylko dupę ma w głowie
i ruchanie

a materiał nosiła
w to miejsce
które zrobiłem dawno
gołębiom

.






Report this item

 


Terms of use | Privacy policy

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1