Poetry

Gdzie twoja radość Kraju Ojczysty,
przez obce siły szarpany?
Lesie zielony! Piasku znad Wisły,
zbójeckim prawem zdeptany!
Chcieliście rynku? Giełdy? Wyceny?
Chcieliście stada lichwiarzy?
Czy znowu mają wyć tu syreny?
Co jeszcze musi się zdarzyć?

Żebyś ty kraju podnieść się zdołał.
Z Giewontu spojrzał na morze.
Żebyś zobaczył nędzę dokoła.
Usłyszał krzyki: - Mój Boże!
Obcej tu władzy ekspozytura
systematycznie cię niszczy.
Upadła szkoła, zdrowie, kultura.
Czy nie dość tu jeszcze zgliszczy?

Gdzie twoja siła? Gdzie twoje dzieci?
Za chlebem poszły za morza.
Zwodzono ciebie: "Za, nawet przeciw"
Granice zapalił pożar.
Łąko zielona! Rzeko srebrzysta!
Stary Kościele przy rynku!
Przepiękna, Święta,  Mowo Ojczysta!
Dlaczego tu jest jak w szynku?

Czy pokolenia obraz świetności
zdołają kiedyś powrócić?
Zanim Pan Jezus przegoni gości.
Z miejsc świętych kupców wyrzuci!
Gdy znajdziesz w sobie - tych sprawiedliwych,
którzy przed Obliczem staną -
będziesz znów piękna! Lud Twój - szczęśliwy.
Ojczyzną będziesz kochaną.