Poetry

Marek Gajowniczek


older other poems newer

7 november 2015

Samo nie minie

Samo nie przejdzie i nie ustąpi.
Leki potrzebne i środki.
Siąpi zgnilizna. 
Nikt się nie przyzna.
Przegrani są jak sierotki.
Samo nie minie.
Z czasem nie spłynie.
Opada bardzo powoli.
Do rączki rączka. 
Poty, gorączka.
Infekcja jest wśród idoli.
Pogoda w kratkę. 
Stracić podsadkę,
czy może pójść na zwolnienie?
Stare okłady
nie dadzą rady.
Ciężkie bywają jesienie.
Droga daleka.
Może przeczekać,
albo się udać do Wiednia?
Ach, ten listopad
położył chłopa.
Kuracja nieodpowiednia!
Plastry jak rzepy.
Są nowe szczepy.
Loteria. Los nie wybiera.
Było wybornie -
idzie opornie,
lecz jeszcze to nie cholera.
Samo nie zniknie.
Nawet, gdy krzykniesz,
a niebezpiecznie jest zwlekać.
Z przymkniętym okiem
gramy na zwłokę.
Pod dywan zapał ucieka.
Sam jestem zdrowy.
Lek? Nie ma mowy!
Ta grypa jest w polityce!
Czy coś się stanie
z tym przeczekaniem?
Głos mogą zabrać ulice!
 






Report this item

 


Terms of use | Privacy policy

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1