Poetry

pobawmy się filmową taśmą: z okna widać
małe podwórko, suszy się pranie i nigdy
już nie będziemy tak  szczęśliwi jak chwilę wcześniej

teraz to takie złudne,  trwa chociaż ma  się
skończyć i pozostawić ślad, wiemy o tym
i nikt się nie przyznaje - poza na awangardę

pozwala pokonać smutek, teoretycznie
udać kogoś innego - nie było mnie, to już nieważne

(orkiestra gra "Maskaradę")