Poetry

Wena-Justyna


older other poems newer

27 september 2011

Jedyna



Obie otulone ciemnością wspomnień
Żadna z nas nie potrafi zapomnieć
Zgubiłyśmy się w życia labiryncie
Od nowa musi nabrać sensu życie
Jesteśmy silne mocą naszego zrozumienia
Jednoczą nas myśli , uczucia , wspomnienia
Nikt nie zrozumie nas tak jak my siebie
Bo nikt inny nie był na własnym pogrzebie
Nie zrozumie nikt takiej smutnej historii
Bo łatwo jest się trzymać, ale tylko w teorii
Gdy ciężkie myśli łamiące me serce
Przylatują do mnie, by bólu mi zadać więcej
To Tobie mówię jak chore mam myśli
Bo Ty to poczujesz , jakby do ciebie też przyszły
Ty wiesz co znaczy czuć się jak ja teraz
Każda z nas sobie siłę od drugiej pobiera






Report this item

 


Terms of use | Privacy policy

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1