Poetry

nigdy nie było szaro, ale wtedy stało się
żebyś mógł być światełkiem. 
szczęście objęte,
ciepłe, pulsujące,
moje jej i więcej.

już nie widzę przez słowa
jak się miłość cieniem pokłada
za ludźmi. nie wymyślę nic
na tę chwilę. nawet na czas
kiedy inni odchodzą podobnie.
po cichu, że nie wiedzieć czemu
też się milczy.

mówisz: mam w skarbonce
pięć złotych, wykup te leki
na serce. nie mogę cię stracić

i ja ci wierzę