Poetry

kim167


older other poems newer

23 september 2011

przyjdź..

Przyjdź
choć na chwilę
uśmiechnij się
i weź w swoje ręce
me dłonie
Przytul mnie mocno,
tak mocno jak tylko potrafisz..
i bądź..
Bądź przy mnie..

Może jestem
z porcelany
kruszę się
kiedy spadam
na ziemię
klej
już dawno
nie pomaga
cała się sypię

nie myśl
że musisz kłamać
by mnie chronić
to gorsze
niż wszystko
co do tej pory
przeżyliśmy.






Report this item

 


Terms of use | Privacy policy

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1