Poetry

przegrana walka
świat wybuchł śmiechem
wiatr wściekle chłoszcze
drzewo kalekie

czemu zapomnieć
ciosów nie umiesz
zamknąć przeszłości
w czarnej szkatule

naucz się wreszcie
durna dziewczyno
że to co kochasz
musi przeminąć

co teraz twoje
kiedyś utracisz
uschnięta gałąź
niewiele znaczy

przestań się żalić
burzom do ucha
lepiej dróg nowych
wiosną poszukaj

wieczne wygnanie
będzie nagrodą
bo przecież tyle
jeszcze przed tobą