Ivo Ivan, 1 march 2012
... które przychodzą jak zimowa zawierucha
zawieją
dreszczem
i poszukiwaniem schronienia
wsłuchując się w nie
można przeżyć wstrząsające chwile
być świadkiem śmierci ukochanych dzieci
koszmaru małżeństw z brutalnymi epileptykami
przedwczesnej samodzielności
i borykania się z absurdem istnienia
tragizm kreśli w nich piętno niewymazywalne
a sens miłości sprowadza się do gwałtu
złączenia dwóch ciał na bazie odprężającego spółkowania
i trudno je kochać
bo boją się tak pojętego idealizmu
by ponownie nie wdepnąć w gówno z którego dopiero co się wyrwały
tak trudno je kochać
tą pełnią kochania
by mogły wierzyć ufać i powracać z szaleństwa które je obłapia
tak trudno je zatrzymać
w tym obłędnym pędzie pokazać kwiat wiśni pieścić i całować
trudno je o poranku budzić
tak by wrzask rozpaczy nie przemieniał się w wybuch pogardliwej agresji
trudno je tulić
w zapachu tytoniu i alkoholu budującym tamę dla słodyczy nocy
a mimo wszystko kochać je
i wiedzieć że odejdą porzucając ten krwawiący miłosny ochłap
kogoś kto starał się je zrozumieć
Ivo Ivan, 1 march 2012
zostawmy za sobą zatrważające chwile - kotłujące się mroki
ciemnych zaułków umysłu - spłuczmy jednym pociągnięciem -
pokochajmy szaleństwo na mocy danego nam prawa do życia i śmierci -
nie ma bowiem na tyle prostych i równych dróg
by czasem nie można było się potknąć i upaść - nauczmy się upadać - spokój ducha można odnaleźć niestety tylko w samotności
- odsuńmy się - bądźmy wiarygodni dla siebie - a będąc dla siebie
będziemy dla innych - na nic tu religie - wierzenia bajdurzenia - i filozofie -
maski - słowne potrzaski
spójrz - oto twoje życie - oto w miriadach chwil i mgnień - kim jesteś?
jeśli spróbujesz określić się - ogłuchnę
życie to podobno sen - ale czyż trzeba śnić aż tak boleśnie - czyżby to ból
był synonimem życia? - cierpienie - gwiazda poranna i gwiazda wieczorna -
salam alejkum
spójrz - oto ja w miriadach chwil i mgnień - tak delikatny i czuły - i ja -
odkrywający w sobie nieprzepartą chęć zabijania –
poranny i wieczorny zjadacz gwiazd
- ten który dwa lata służby wojskowej zamienił na trzy lata własnego
szaleństwa i otarł się o swoją śmierć
- może dlatego widzę jeszcze jak z pragnień rodzą się poczwary i demony - przepoczwarzyć się w kokonie samotności
i śnić - śnić o motylu który śni że jest mną
- spokojnych snów bielinku kapustniku - spokojnych snów
spójrz wkoło - zaglądnij w głęboko w twarze ludzi
lecz nie przeglądaj się w nich
bo to zwierciadła krzywe
- tam gdzie ujrzysz zarys drogi i poczujesz wiew rześkiego powietrza
- idź tam –
w wartkim strumieniu obmyj twarz z lepkich i słodkich snów
i przemyj ostrożnie strupy blizn na duszy –
odpocznij bo i jutro będzie dzień
- pośpiech to głupi doradca - a jeszcze gorszym jest moc pragnienia czy pożądania - odpocznij - poczekaj - i patrz
a wszystko samo nadejdzie na tyle byś i ty mógł podążyć temu naprzeciw -
żyj
Ivo Ivan, 1 march 2012
oto szalona egzystencja jak nowa potencja
amerykański kij w dupie polityków
kukiełki ziemskich jasełek w aureoli reklamiastych hasełek
przeciwko naszym partyzantom w afganistanie
iranie i pingwinom na antarktydzie
orwellowskie harce rodem z folwarku
świńskie oko wielkiego brata
tworzy nową sieć
a Che to tylko ikona nowego zakazanego katolicyzmu
bunt rodzi się w trzewiach
teraz możemy umierać - nie dla kasy
tylko dla istoty istnienia - reinkarnacja to za mało
świadomość i tyle - jak nie to do widzenia
być okradanym i nie mogąc pomóc umierającym w somalii dzieciakom
bo kutafony fundują sobie coraz rozleglejsze terytoria
by zjeść hamburgera w atomowym bunkrze
system trzeszczy - wrzeszczy - jest nas za dużo
sprzedaj się na części
albo siedź cicho i płać
Poetry
Prose
Photography
Graphics
Video poems
Postcards
Diary
Books
Handmade