Poetry

Jarosław Baprawski


older other poems newer

19 december 2011

Pastorałka na nowy świat końca herezji

współcześni  ludzie
to pożeracze własnych mózgów
żerujący na własnym gównie 
ulepionym z nie swoich zdań

biedni bogatych
bogaci biednych

wszystko co przemielą 
rozparzone języki
żrą pomiędzy sobą

na każdym kroku
                    polityków
                          prezydentów  
                         
obywatele obywateli

kurwa 
jak pięknie
dumnie to brzmi

a może  
karmiciele  i dawcy
grabarze połączonych sztabów 
nad urnami pełnymi prochów kłamstw 
spopielonych między ustami
                                          a 
                                              mikrofonem
                                                          kamerą
                                               plebsem
                                 a ekranem
                 w telegotowaniu na twardo
            jajogłowych pederastów
ciągnących sobie druty
po zejściu wizji
z orbity 
na ziemię
         osranych
                zaszczanych
                           obrzyganych
                                    zachlanych
na ziemię syfu
            monopoli
            taniego wina
            agencji towarzyskich
            poselskich biur
            miast
            wsi 

a na ulicy leżą wszyscy
równo w gównie
obyczajowa śmietana
pierwszej strony gazety
 
i obowiązkowo
wysokiego szczebla
prowokacja
z tłustej czcionki 
                       arcy kurwa
                               sekretarka 
                                        asystentka
                                                cichodajka
bez pracy
skruszone damy
nakarmią motłoch rewelacją
seksualnych dewiacji
pseudoliderów
                prawicy
                     lewicy
                        skrajnych ugrupowań
                        centro olewaków
                        zacnych ludzi

                        na szlaku
                        na flaku
                        na fleku
 
wszyscy są karmą 
wszyscy pożywieniem
wszyscy małpami łykającymi kit
padłem żerującym na tonącej łajbie

mimo to 
popierdolmy 
jeszcze o ideach 

     wartościaciach
                       państwie 
                                 komórce
                                           invitro
                                                  bogactwie
                                         gejach
                           lesbijkach
                anarchii  

o lewych rękach do pracy
i innych chujach mujach
nie mówmy
 
codziennie
popijam to wódą
spłukuję do szamba
z resztkami kaca 

szczęśliwy jak mało kto
piszę swoją poezję
sam czytam
i czekam

na wielki wybuch 
fanatycznej wolności






Report this item

 


Terms of use | Privacy policy

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1