Poetry

Satish Verma


older other poems newer

5 march 2015

CRACK OF DAWN`

The king
made a fun of our poverty.
Marble faced girls always thought,
wearing black scarves –
sweeping the floor of white mausoleum.

You made a death
a loving eternity.
We die daily
in the face of old shine.

Who shoots a peacock
on the tree?
I mourn for the blue peace,
let the clouds come.

Who remains unhurt
unpained, when the night calls?
I seize a moon
to enter the crack of dawn.






Report this item

 


Terms of use | Privacy policy

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1