Poetry

MarkTom


older other poems newer

27 december 2012

Destrukcja

 

smutek to dziwak
często w nas gości
jak na przystani
posłanie mości

bez sprzymierzeńca
wymierza ciosy
bierze za jeńca
pogmatwa losy

tak destrukcyjne
ma poczynania
bywa że człowiek
nie do poznania

 porani ciało
umysł i duszę
przechodzisz stresy
wszelkie katusze

czas tylko zdolny
wygoić troskę
chociaż powolny
nie takie proste 
 
lecz jeśli zechcesz
wygonisz smutki
wtedy się dowiesz
żeś nie marniutki






Report this item

 


Terms of use | Privacy policy

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1