Poetry

Sylwia Dawidziuk - Biegała


older other poems newer

12 october 2014

To znów nie ja

oto ja

wszechświat

nierozpoznany do końca ląd
jestem ciemność i wschód słońca
burzowa chmura co praży się w promieniach ognia

wzruszone serce i dobre słowo

zniosę tyle ile inni już nie mogą

jestem jak anioł co upada czasami
jestem śmiechem
szczęściem łzami


 we mnie już mgliste wspomnienie zgubionej drogi

kiedy jestem tak cudownie nienagannie szczęśliwa

nie umiem tworzyć






Report this item

 


Terms of use | Privacy policy

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1