Prose

Michał Wodecki


older other prose newer

25 september 2014

Znajomy

Jestem tym, który mówi że kulka wpadnie do przegródki numer pięć.
 Słyszysz mój głos po tym jak wpadła na swoje miejsce.
 Oczekujesz mego głosu bez przesunięcia i  grasz dalej .
Mówię ci „za późno” ,kiedy jest już za późno.
Spotkałeś mnie kiedyś idąc z baru do baru.
Miałem  śmiejące się oczy i  pytałem cię jak dojść do plebanii.
Objaśniłeś mi drogę i myślałeś ,czy nie wracać do domu.
Przez chwilę.
Sprawnie jak kosmetyczka wyciskam wągry wyrzutów sumienia, po kryjomu rozsiewam zakażenie na całe ciało.
Czasami cię  klepię po ramieniu i częstuję dopaminą.
Omamię też namiastkę twej wiedzy  i  utwierdzę w  przekonaniu własnej drogi.
He, zapomniałeś  gdzie plebania.
Przenośnia, baranie.
Tak prawdę to znasz mnie jeszcze z książek i kina.
Jestem tatusiem dziecka pani  Rosemary.






Report this item

 


Terms of use | Privacy policy

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1