Poetry

Kroczysz złotą ścieżką
wśród oddechu mokrego
jesieni, co za dłoń łapie
chłodem jedynie.

Spoglądasz na ławkę
dopatrując ducha
z grymasem żalu
widząc tylko liście..

Kroczysz złotą ścieżką
wśród odległych nadziei
wiosny, co żegna cię
chustką jedwabną

Spoglądasz na ławkę
dopatrując jego
z cichym westchnieniem
oglądasz liście.