Poetry

Wspomnienie dzieciństwa pachnie
rozgrzanym, wilgotnym asfaltem.

Niebo powinno być ciemniejsze
jednak i tak drżę od wspomnień

Może jednak nie wszystko straciłem
w dniu gdy upuściłem Złotą Kulę

Wszystkiego Co Miałem Za Sobą?

Rozpadła się na tysiące kawałków
a one na miliony opiłków

rażących oczy, dających płacz
Nie dających spokoju.

Spoglądam na zachód, kolejny
a z nim odchodzę na inny świat

Nie chcąc zapomnieć tego,
co dziś daje mi smutek

ironicznie wyciskając w łzach
serdeczny uśmiech