Poetry

ewaes, 27 june 2018

Apationata

Nie było sztormu ani burzy, 
wiatr nie wiał w oczy te niebieskie.
Zagubił się w odmętach sennych, 
czy znajdzie go gdzieś, kiedyś jeszcze?

A był natchnieniem, bohaterem, 
zbiorem jej myśli oraz pragnień.
Oczekiwała nazbyt wiele, 
może bez niego będzie łatwiej. 

Gwiazdy, gwiazdami tylko będą,
a księżyc zwykłym, ot księżycem 
i będzie jej już wszystko jedno, 
wiersze to, proza jest czy życie?