Poetry

garymasta, 21 july 2017

Autyzm

Nie patrzy w oczy, gdy kocha
Nieobecny w swej samotności
próbuje Cię złapać
Niewidzialną rękę trzyma,
bojąc się dotyku Twej skóry
Zbyt mało słów, by wyjawić
wszystkie szepty w jego głowie
Nie przeprasza, nie dziękuję
Żyje w wachlarzu teraźniejszości
Mój wróg autyzm
zostanie przy nim na zawsze