McGraf, 7 october 2012
Najpierw pokochałem,
Panią w przedszkolu.
Potem gwiazdy na niebie.
I Ciebie pokochałem.
I Twe oczy niezgłębione,
I kwiaty pokochałem,
I lasy zielone.
I ptaki w przestworzach,
I zwierzęta na dole.
I ludzi pokochałem,
I tęczę a niebie.
Wiec, powiedz,
Dlaczego siebie,
Pokochać nie mogę?
McGraf, 7 october 2012
Całujesz mnie…
Tylko Ty, masz
W sobie tyle czułości.
Całują mnie Twoje usta,
Całują mnie Twoje ręce,
Całują mnie Twoje piersi,
Całuje mnie Twoje ciało.
Tak jak Ty, ucałuje mnie
Już tylko Ziemia,
Swą nieskończona czułością.
Całować będzie Moje usta,
Całować będzie Moje ręce,
Całować będzie Moje piersi
Całować będzie Moje ciało.
Swą nieskończoną czułością…
McGraf, 6 october 2012
Zielnym bluszczem oplątani,
Zatopieni w własnym Ja,
Zapominamy.
Że tuż obok nas.
Zielonym bluszczem oplątani,
Zatopieni w własnym Ja,
Żyją tacy sami.
Zapomniani.
McGraf, 21 december 2010
Stał w otwartych drzwiach,
W łachmanach, drżąc z zimna.
Włosy zlepione potem i krwią,
Pokornie spuszczone oczy:
-Zaproście mnie do stołu...
-To tylko jakiś menel.
Zatrzaśnięte z hukiem drzwi
Zagłuszyły dźwięki kolędy.
Wyciągnięta, przebita dłoń
Zawisła w powietrzu.
Podniósł zasmucone oczy
Zobaczył pierwszą gwiazdkę.
W pobliżu nie było
Stajenki. . .
McGraf, 14 june 2010
Ludzie przechodzili obok
Obojętni, jakby nie istniał.
Pozlepiane brudne włosy
I obszarpana odzież
Psuły ich poczucie estetyki.
Bali się zobaczyć jego twarz
I spojrzeć mu w oczy.
Zaganiani zarobieni, obcy.
A on, szary, wtopiony w ścianę
Siedział z opuszczona głową.
Przechodzący menel przykucnął
Wyciągnął butelczynę i spytał:
- Chcesz łyka ?
A on tylko podniósł
Zapłakane oczy
I wyszeptał:
- Wiesz…
Baranek zjadł Różę…
McGraf, 30 may 2010
Kataklizm
Nadszedł nagle.
Spokojne wody
Zamienił w skotłowaną
Kipiel.
Zmęczona walką,
Nawet nie zauważyłaś,
Że już nie musisz walczyć.
To, była tylko…
Katarakta.
McGraf, 20 may 2010
Ze wszystkich ma być najprzystojniejszy
No i oczywiście najinteligentniejszy.
Do łóżka śniadanie ma ci przynosić,
I przez całe życie na rękach nosić.
Kwiatami bez okazji obsypywać,
Na dobre i na złe przy tobie bywać.
Być tobie całkowicie oddanym,
I tylko w tobie ślepo zakochanym.
A w towarzystwie najdowcipniejszym,
I do grobowej deski najwierniejszym.
Więc czekasz na niego długimi latami
A póki co, zabawiasz się, cudzymi mężami.
I gdy tak się ze swymi ideałami mijasz,
Zabierasz mi męża i rodzinę rozbijasz.
McGraf, 15 may 2010
Empatia
(Rozstrzelany dom)
Rozstrzelany dom
Szkielety ścian
Puste oczodoły okien
Kratery po kulach
I ta kobieta
Z martwym dzieckiem
Na rękach
A Ty ?
Obojętnie wciskasz
Czarny guzik pilota
I po chwili łkasz
Nad łzawym sitkomem.
Poetry
Prose
Photography
Graphics
Video poems
Postcards
Diary
Books
Handmade
