Poetry

dzień powoli zamyka drzwi na klucz
układa się do snu brak mu szczęścia
przykrywa kocem nocnych marzeń
usypia tak na kilka chwil by zapomnieć
 
 tylko my nie potrafimy usnąć
muzyka gra w tańcu uśpieni do świtu
kukuryku budzi nas wygania do domu
idziemy boso po łące zroszonej mgłą
 
po prostu ty
po prostu ja
 
w głowie ostatni utwór gra w myślach
uderzeniem powiek rozstaję się z tobą