Poetry

sehr geehrter Herr Kommandant –
jako lodowi władcy Góry Przeznaczenia zabraliście mi życie
(wasz dotyk jeśli nie zabija od razu to wywołuje nieuleczalną chorobę)
w ostatnim ryku bestii połamaliście moje silne dłonie
w oddechu swym kładące co prawe w silniejsze ręce
bezsilnie i samolubnie doglądając końca swych brunatnych czynów
(nazajutrz padnie Kőnigsberg za miesiąc umrze Wielka Rzesza)
chcecie zatrzymać to czego zatrzymać nie macie władzy
a Król wam odpowie wszystko co uczyniliście                                                                                
jednemu z tych braci moich najmniejszych Mnieście uczynili
bo ta wasza śmierć to dla mnie początek nowego życia
więc niech przyjdzie teraz święto drogi do prawdziwej wolności
dla tych którzy wierzą w Boga i tych który wierzą że są bogami

dziś nie chcę więziennego chleba usprawiedliwionego grzechu
pragnę kruszącego okowy klejnotu pokuty
z woli tego kto niegodziwości na siebie bierze niesie i zmazuje
z łaski którego z Bogiem cierpieć mogę
i wyglądać przerażającego dnia odkupienia 

odrzucam słowa na rzecz świata bo w nim zbawienie
albowiem nie ma innego kawałka wieczności
bez tego co właśnie tutaj
bez tego kto jest zawsze teraz
a kto szuka nieskończonego                                                                                                              
wschodów i zachodów słońca chwycić się musi
i prawdy że jedynym dowodem na istnienie Boga
jest jego istnienie
gdyż wszyscy co uznali panowanie Lucyfera                                                                             
przychodząc z siedmiu królestw                                                                                                         
wznosili się na szklane niebo a za każdego co się wzniósł inny spadał
więc
zmiłuj się Panie nad wszystkimi spalonymi z tego świata                                                                       
nad wszystkimi co posiadali cokolwiek do umiłowania
zmiłuj się nad tymi co miłowali aż poza ten świat