Poetry

naprawdę sam nie wiem jak to wyszło 
morze smutków wybraliśmy śmieszną łyżką
niby ze łbów naszych nieźle się kurzy
a ty oczy mrużysz i wołasz: to wszystko?! 

- pod piętnastkę, wal Piotrusiu pod piętnastkę! 
tam śniadanie na trawie tam chłopcy tam
cycate dziewczęta i śmiech na tłoczną ulicę
niczym łupież niczym śnieg na gwiazdkę

bo rzecz dzieje się współcześnie - amerykanka 
w łopianach dzikim koprze z rozległym widokiem
na działki. Do Fabrycznej przeciąga się skład 
patrzysz na mnie a ja do psa: Bobik siad

ze wszystkich rzeczy, mówisz - najbardziej
nie piracki okręt nie pałac a jakąś z wysp 
gdzie z kopaczką boso można wyjść w pole
po ziemniaki i nie zebrać za free w pysk 

wiśniowy sad wesoło trzaska w ogniu 
dym się do oczu garnie wyciska łzy 
dawno przejechał do Fabrycznej skład 
nie patrzysz na mnie ja nie patrzę 

Bobik siadł 
 
 
/wybaczcie zmiany, pomyliłem kategorie/