Poetry

skąd tyle ławek w mojej głowie
wieczorów sztucznych lamp
przy skradzionym świetle
 
nie wiem czyja dłoń odrosła 
od mojego ciała bo nie dotykam 
chociaż czuję z bliska
 
to nie tak samo jak trzymać się za ręce
 
mówią że za progiem miejsce dobre
żeby pobyć razem bez siebie
i drzewa rosną tam szybko
żeby nie zapomnieć
 
nie wiem skąd tyle ławek
a wszystkie zajęte