RENATA, 22 march 2020
wrzuciłem Ci garść słów
które chciałaś usłyszeć
w kosmiczną ciszę właśnie
miały zabrzmieć jak opłatek
wrzuciłem Ci kłody
mówisz że pod nogi
a ja tylko chcę Cię podnieść
przenieść w swój raj
wrzuciłem Ci garść przekleństw
do ucha
zabijały od środka drżenie rąk
bóle brzucha
gaśniesz i wybuchasz
w drodze do gwiazd
wrzuciłem Ci dysk
zdalnie sterowany do głowy
teraz wiesz co masz robić
mam pilot kierujący twoim ciałem
szczęścia kluczem jesteś -nie szalej
dalej dalej dalej
z godziny na godzinę
robię trampolinę drabinę
gdy cały wejdę
nigdy już nie będziesz
sobą
Satish Verma, 22 march 2020
My unique offer:
I want to embrace your
downtrodden faith.
A continuous buzz makes
me nostalgic of my
rendezvous with a walking
fern in early dawn of
enigma on limestone.
Would you mind to stand still
in blue light to-
read the unwritten command
of astragalus?
Where you want to
go to find yourself in
the black autumn of ashen faces?
The ice. A brittle
transparent truth of water.
Can you walk on the frozen lake
of eyes?
Satish Verma, 21 march 2020
It had touched, the wind
of sky.
The viola goes―
pansexual.
Purple, blue and white
dog violet,
one of the petal was
landing gear for politics.
A fugitive poet
grumbles, eating the dark words.
After suicide, the viscera
was found blank, except
the half-eaten plums.
Satish Verma, 20 march 2020
Don't print on the body
a pattern, grayesh red.
Damask rose?
The cilia will propel you
into the tunnel.
Clowns have assembled
on the street, to write
the history of fall.
Acts of kindness are being
translated into profanities.
You are hurt by the
petals, thrown at you.
Kingmaker, why you have become
a joker?
Red lilies?
Do you like the buttercups?
Eyes ago, there was a bouquet.
I am not sure, why you were walking
on nails.
RENATA, 19 march 2020
mówiły małe ludziki zza szafy
trzeba ją zniszczyć
odłubać z resztek godności
zabić
szeptali w okolicy po kątach
ona taka paskuda niedobra
śmierdzi śmierdzi piwskiem
w dzień i rankiem
gdy drzwi niezamknie
gnój wylewa się pod nogi
śmierdzi śmierdzi jej pokój ubogi
mówili głośno na forum
nie chcemy tu sodomy i gomory
zabierzcie stąd flejtucha
winna niewinna odejść musi
już już jedna i druga artystka
urządza teatr i pośmiewisko
rzuciły znowu hasło
wkurwieni nie mogą zasnąć
skrzypią dziury w głowie
odejdż odejdz odejdz
kto jest bez winy niech ukrzyżuje
wywiezie na taczkach w gębę napluje
rozejrzyjcie się wokół małe ludziki
kto zaszczuty przez was cierpi
kozła znalezć nietrudno
wywołać burzę z gówna
nakarmić dobrym słowem duszę
człowieka przez los bitego
wtedy karma nie wróci
do ciebie ani pokolenia twego
RENATA, 19 march 2020
w drugiej odsłonie pandemii
poeci napiszą kilka wierszy
roztworzą się w panice oczy
niemy krzyk pod maską stoczył
bitwę między boję a nie boję
dam radę i nie mam siły stoję
każą uciekać do swoich krajów z niczym
żeby się nie udusić strachem wilczym
w kolejce po rozum nie chcą stać nogi
one biegną aż do ślepego upadku po papier toaletowy
słabnie i kładzie się spać gospodarka
gospodarz nie pilnuje interesu tylko w kuchni garnka
w drugiej odsłonie pandemii bledną
twarze ministrów miny i włosy rzedną
zamknij buzię drzwi i okiennice
siedż w domu i nie wychodż na ulicę
Satish Verma, 19 march 2020
Are you there to listen
my voice,
in the wilderness of violence
and other atrocities?
My toes were hurt
in uncharting the path
of arms and rams in avenging
the dead silence.
You will get back
what I did not give you
in the aftermath of tragiccomedies.
Life walks by pink
pythons to trade the peace
on the name of gods.
The calamity of the angels
to become hard warriors.
Satish Verma, 17 march 2020
The shadows sit,
under the words, to torture,
to bring,
perse memories.
A downfall,
precedes,
before the crash of
existence.
Ah, you know,
what makes your saints
blue? The sematic shooting
stars?
The anxiety was,
how to stop thinking
of becoming,
a vigilante.
The mid-night raid
was most unsuccessful attempt
to rape.
Satish Verma, 16 march 2020
The cells,
climb the fame,
unperceived.
A bit of nose, blue eyes,
jugglery of stances.
You catch the body art.
The eagle
dives, for a legal kill.
Hail, the beautiful
execution.
To shut the voice,
you bring in, snow,
white blanket for every
one deprived.
Satish Verma, 15 march 2020
A mystical dialogue
in swirls-
to drown you.
Blank pages draw you
for a suicide, without
moving your bones.
A thin worded threat
to conceive a sculpted
dream, deranging
your sea of
cadavers.
No dissecting table
you need to solve the death.
All the arguments are tilted.
You will rig the answers.
They will come
in bunches, to beat you.
You will not hear or see anything.
Poetry
Prose
Photography
Graphics
Video poems
Postcards
Diary
Books
Handmade
