Poetry

Arsis


older other poems newer

4 april 2022

Miała takie smutne oczy

przechodziła obok
w milczeniu

omiatając mnie przez chwilę melancholią spojrzenia

narastał mrok

przechodziła pod naporem mrozu który sypał w twarz ostrymi jak nóż kryształkami lodu

brnęła w śnieżnych zaspach w tym bezkresie pól

jej przyprószoną sukienkę
rozrywał wiatr
rozwiewał włosy

tuliła się do powietrza
nie mającego w sobie
― już nic z błękitu atmosfer

widziałem odsłonięte ramię bose stopy
i ten krok za krokiem w coraz niższym pochyleniu

miała przed sobą
wieczność całą
― i za sobą ją miała

przechodziła obok niosąc skostniały zarys swojej śmiertelności

tak bardzo martwa

― od zawsze ― martwa

(Włodzimierz Zastawniak, 2015-10-11)

***

https://www.youtube.com/watch?v=Gotq8AgUgSE






Report this item

 


Terms of use | Privacy policy

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1