Poetry

siedzę tutaj siedząc obok
żółtych osamotnionych liści
 
na ławce piękna pani jesień
płacząc szelestem umarłych dzieci
 
nagie drzewa cichną zawstydzone
brakiem matczynej miłości
 
policjant wypisywał za parkowanie
nie jest złym on tak musi
 
słońce wreszcie zdobyło szczyty
aby ciepłem objąć dolinki
 
nie wiem dokąd leci balon
i kto z rąk wypuścił skarb
 
jestem tylko zwykłą mgłą
którą i tak rozwieje wiatr

http://www.youtube.com/watch?v=IC1pZfbGpHI