Poetry

Ślady na śniegu zawsze zbliżają nas- do ludzi.
Kolorowe światełka maski topią na wosk.
Płatki spadają na twarz, 
choć zimne, jakby tulą.

Za szybą  cisza
i nieskalana biel
uspokaja każdy nerw.

Z lewej strony znowu 
swędzi ją nos.
Niech mówią, 
że to na miłość.

02.01.2011