Poetry

na tę chwilę przygotowywałeś się całe życie
 
nie pleciesz słów byle komu
ale jeszcze po kryjomu
sięgasz po zwodnicze konteksty 
tak chciałbys żeby spod twych palców
wyrosła z pokrzywy róża
 
gubisz kilogramy i zmysły
w bezkresne białe noce 
i dni takie puste gdy żadna 
nie tęskni do twoich ramion
 
piętnaście kaw od rana do wieczora
daje po mordzie ta powaga pachnie 
cmentarzem a mózg staje od myślenia
zamknięty w autodestrukcji ruch 
 
teraz to już 
 
zgorzkniały spadł 
ostadni dzień z kalendarza 
rozbawił mnie ten chaos 
nieruchomieją drzwa 
bez chwały
twój jedyny testament 
to sms do ukochanej 
 
 
i Bóg powiedzial 
kimkolwiek jesteś to będzie twój koniec
i umierasz z miłości własnej