Poetry

skremowane myśli rzucam
z wysokich klifów do morza łez

ziemia spalona od słońca

popiół serc zmieszany z krwią
na krawędzi uczuć dotykam ust

miałem marzenia teraz nie widzę swego cienia

podli ludzie mają mnie za zero
bo nic nie potrzebuje
nie mam pragnień

patrzę na wszystko z wysokich klifów
marszczę brwi zapalam ogień