Poetry

gdy zasnę powiedzcie amen
żyły zamkną obieg krew zastygnie
ciało trupio blade zimne głęboko
stanę obok jeszcze raz popatrzę 
 
odejdę i nigdy nie zgaśnie moja gwiazda
między wami odnajdę miejsce
patrzył będę i cieszył się z wami
niewidzialny niematerialny niby swój 
 
spacerował będę bez snu po zielonych łąkach za domem
przejdę w końcu po wodzie na stawie 
złapię za skrzydło dziką kaczkę
uniosę się nad chmurami całkiem boso
 
gdy mnie to znudzi zapragnę życia 
na ziemi jest ładnie człowiek łakomy zazdrosny przesadnie
zaborczy władny niepojęty opętany
demony skończą marnie jak brudne wody
 
nie smuć się gdy umiera człowiek