Poetry

Yaro


older other poems newer

30 january 2015

dokąd bez podpowiedzi

idę od początku do końca
uczyłem się chodzić bądź mnie uczono
doszedłem gdzieś gdzie miejsce bez odwrotu
szukam siebie szukam domu
 
wszystko co mam mało ważne jest
szukam dalej bez wskazówek i znaków
wymyślony w świecie lęku ciągłego grzechu
 
kierują naszą wolą psychoza zabija zniewala
nie pozwalam sobie na wiele tylko dobro
na szyi wieniec miłosny na głowie parę włosów
 
wysycham gdy słyszę to za drogo
uciec pragnę do domu
gdzie pies przywita mnie 
głos ojca  przywołam z pamięci
 
babcia przepędzi szerszenia co kąsa bez nadziei
dziadek wystruga flet z kija wierzby
 
potrzebą staje się lato z dzieciństw tego potrzebuję nic więcej






Report this item

 


Terms of use | Privacy policy

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1