10 october 2019
samotność to taka straszna trwoga
jestem tutaj
stary dom straszy
na wzgórzu drzewo samotne
opadły liści
radością nie płonie
zamykam się w sobie
jestem bohaterem walczę ze sobą
wielu przyjaciół o fałszywych spojrzeniach
obdarty ze złudzeń
dzień iluzją
powoli podnoszę z ławy papierosa
podpalam to co było co przeminęło
otwarty na ludzi ściskam ich dłonie
wiedzą że do nich przychodzę
wiatr w okiennicach zapodział się