Poetry

ze zdjęcia tych ludzi
już nie ma

nie szukajcie nie znajdziecie
zmienione twarze
w głazy w korę drzewa
zabrał czas wspomnienia

tych ludzi już nie ma

zabrał czas portrety
zabrał czas zmartwienia
na nagrobkach uśmiechnięci

tych ludzi już nie ma

wyjechali odeszli przechodzą obok
zostałem w głowie z innym obrazem
z duchem młodego człowieka

tych ludzi już nie ma

nie zastawiam pajęczych sieci
biorę ile trzeba
nie chcę więcej nic prócz nieba

tych ludzi już nie ma

ostudzę myśli zmienię marzenia
miałem plany nikogo nie zmieniać
miałem uśmiech na ustach zniknął

tych ludzi już nie ma

zaniedbany nie chciałem być kimś kim nie jestem
zachodzi słońce zachodzą dziewczęta
każdy ma problemy nie każda noc pozwala ukoić

jesteśmy sami nikogo nie ma
przytul się do mnie i nie zabieraj mi siebie