gabrysia cabaj, 2 october 2012
Płakałam w coraz ciemniejszym pokoju przed telewizorem,
w fotelu, gdzie można odpływać a pies mi mordę liże;
za oknem wiatr i zachód słońca,
gdy zerwał mnie na równe nogi domowy telefon.
O, dzięki ci, Panie Boże, za Bella, wynalazcę,
w którego umysł tchnąłeś iskrę, a (... więcej)
gabrysia cabaj, 25 september 2012
Zamówiłam dla Niej wiązankę z kremowych róż; na szarfie będzie sentencja: Piękno i Dobroć zabrałaś w dalszą drogę. Tu zostawiłaś Serce.
Dopiero potem dowiedziałam się, że za sprawą nerek i wątroby trzy ludzkie istnienia otrzymały szansę na życie. Coś mi się zdaje, że jasno (... więcej)
gabrysia cabaj, 21 september 2012
Trzymając się pordzewiałych od zderzeń chmur z wodą doświadczeń, idziesz powoli na drugi brzeg. A czas? Czas, jak ażur stalowych przęseł.
gabrysia cabaj, 16 september 2012
Dzisiaj się nie śmieję. Boli mnie głowa. W zlewozmywaku urosła wysoka góra brudnych naczyń, za które nikt nie chce się zabrać, a ja mam gdzieś bycie obowiązkową. W internecie sprawdziłam, od czego pękają naczynka krwionośne w oku i wyszło mi na to, że od zanieczyszczeń środowiska. (... więcej)
gabrysia cabaj, 15 september 2012
Zasmuciła mnie. Wczoraj przed południem zmarł wujek Stasiek. Jeśli będziecie na Zamku Królewskim w Warszawie i zobaczycie piękne fotele z wyplatanymi rattanowymi oparciami, siedziskami, to restaurowali je wujek i ciocia. W swoim mieszkaniu na Woli. Materiał był sprowadzony z Francji, przechowywany (... więcej)
gabrysia cabaj, 10 september 2012
Dojeżdżamy na miejsce. Ledwo otwieram drzwi - przeskakuje przeze mnie - i przed siebie. Bez oglądania się. Brak reakcji na przywołania, gwizdy, cmoki.
- A pal cię licho - myślę sobie, zdejmując klapki na betonowych płytach, które wchodzą do wody.
Po drugiej stronie wychodzą, prowadząc (... więcej)
gabrysia cabaj, 5 september 2012
Za kilogram rzepaku w Centrali Nasiennej żądają 40 złotych, ale najmniejsza jednostka do sprzedaży zawiera 10 kilogramów, kiedy zabrakło nam dosłownie trzech. Dla naszego rejonu mija opóźniony termin siewu. Jedziemy więc do sąsiadki. Właśnie wyczyszczono siewnik i tyle jest. Wyciągam z (... więcej)
gabrysia cabaj, 4 september 2012
- Dlaczego oni mówią? przecież to Duchy.
- Taki scenariusz, żeby pokazać ludzkie oblicze wojny; żebyśmy zobaczyli, że każdy ma swoją śmierć, która przychodzi indywidualnie o różnym czasie i miejscu, w tylko ten jeden, osobisty sposób - niepowtarzalny. Widzisz? Tańczą jak im zagrają, (... więcej)
gabrysia cabaj, 30 august 2012
Docieramy na miejsce. Potem zmieniamy miejsca. Jesteśmy tak zmienieni, że trudno nas rozpoznać. Gdyby nie możliwość spotkania E i E, spotkanie miałoby sens zaledwie duchowy.
Ostatni raz widzę B (ładnie wygląda). Natomiast ich ostatni raz widziałam latem 1986 roku w Załakowie na Olszewcu. (... więcej)
gabrysia cabaj, 26 august 2012
Myślę o tej, która dzisiaj umarła. Po kilku miesiącach śpiączki. Po szybach spływają krople deszczu. Zamykam oczy wpatrując się w czarną kropkę, która ucieka przed falami kolorów: lawenda, turkus i zieleń; róż, fiolet i znowu lawenda...To są dobre kolory - łagodne. Dostałam je i (... więcej)
Poetry
Prose
Photography
Graphics
Video poems
Postcards
Diary
Books
Handmade
