Marek Gajowniczek, 26 july 2017
Kopnął Jędruś tate w zadek.
Uznano to za przypadek.
Spokój zarządziła mame.
Emocje są wyciszane.
Apel jednak nic nie pomógł.
Obrażono pana domu!
Aby śmiechom kres położyć -
Niemiec kopniaka dołożył.
Teraz wszyscy przeciw niemu
i jest w domu po dawnemu.
Goj by tego nie wymyślił,
ale dwaj rabini przyszli.
Udzielili mediom głosu,
a media znalazły sposób.
Frans oznajmił w synagodze:
Ja was wszystkich tu pogodzę,
gdy artykuł uruchomię
do Salonowca w salonie.
Wyszli wszyscy tak jak stali.
Słowem się nie odezwali.
Tylko Jedruś ręce złożył.
Większy, cięższy but założył.
Marek Gajowniczek, 26 july 2017
Od dawna wiedziano wszędzie,
kim jest dudek na urzędzie
znaczony czubkiem nie takim,
jakie w polu mają ptaki.
Jakie przyfruną do okna,
gdy pogoda jest okropna
i potrafią jadać z ręki,
a ten dudek, z czubkiem cienkim,
chował się od ludzi z dala,
za szałasem u górala,
za halą i za doliną,
tam gdzie dudki rządzą gminą
i od dobrych ludzi stronią,
bojąc się że je przegonią
z zasiedlonej przez nie góry,
z której orzeł wzlata w chmury
i rozgania wiatr obłokom.
Gdzie dla dudków za wysoko.
Marek Gajowniczek, 26 july 2017
Radziły mi siwe głowy,
żebym nie był zbyt nerwowy,
a uśmiechnięty marszałek
snuł mi wizje doskonałe
o spokoju w swoim dworze
i ciepłej wody w jeziorze
życzył mi oraz rodakom.
Odloty podobne ptakom
wciąż pismakom się zdarzały.
Jedynie usta milczały
w polityce najważniejsze.
Może decyzje wcześniejsze
wyrzucały sobie w duszy.
Przegapiły cień komuszy
na podjeździe do Wawelu.
Cymbalistów było wielu...
Usłyszano o Jankielu.
Marek Gajowniczek, 26 july 2017
Co się wyszczerbiło - to się nie wypełni.
Był w domu sędziego bardzo stary serwis.
Znakomici goście przy nim zasiadali
I każdy w nim kruszec i robotę chwalił.
Czy z Wielkiego Wschodu serwis z modą dotarł?
Czy go w Wenecyi Radziwiłł-Sierota
Zamówił, opłacił i polecił zrobić
I twarzą carycy spody mis ozdobić?
Podobno ukryte masońskie symbole,
Blask mu dodawały na sędziowskim stole,
Rangę podnosiły, domu, zgromadzenia,
Lecz nikt tej zalety głośno nie wymieniał.
Serwis bywał kiedyś w pałacu hrabiego,
Tam również jadano i pijano z niego,
Ale odkąd goście chodzili po stołach,
Sędzia serwis zabrał - w domu trzymać wolał.
Hrabia ujmy nie czuł, a z powagi szydził.
W dom łakomym okiem spoglądali żydzi.
Często kredytując poważne rozprawy,
Żądali, by serwis oddać im w zastawy.
Sędzia nie ulegał. Serwis w domu będzie!
Jak szlacheckie herby w najwyższym urzędzie
I żadnym roszczeniem, zajęciem, dekretem
Nie wstrząsną decyzją i immunitetem.
Słyszano szemrania, że ten czas nastanie.
Że żydowskie kiedyś będzie sędziowanie,
Lecz w gminne przestrogi elity nie wierzą.
Sędzia jednak serwis chronił przed młodzieżą.
Ta bywa niesforna. Zwłaszcza Narodowa,
Komuch i libertyn inaczej ją chował.
W duszy zawsze miała skłonność do rozróby.
Umiała wyzwalać, albo wieść do zguby.
Czciła rozpasanie, jak idy marcowe.
Lepiej przed nią chronić dobra narodowe.
Wszystkiego się jednak przewidzieć nie zdoła.
Młodych usadzano zawsze w końcu stoła,
Ale z nich jednego, co był światły, prawy,
Obdarzano miejscem pośrodku zastawy.
Nikt się nie spodziewał, choć czas był nerwowy,
Że iskra sprzeciwu może przyjść do głowy,
Komuś uznanemu - urzędem, szacunkiem,
Co błyszczał rozwagą, nie przesadzał z trunkiem,
Który innym młodym dobry przykład daje,
Że sielankę przerwie! Wstrząśnie obyczajem!
Czy go giez ukąsił? Nagle oślepł w nerwach.
Stanął. Machnął ręką i powstała szczerba!!!
Co się wyszczerbiło - to się nie wypełni!
Jakby gorycz przelał i nagle się spełnił
Sen tak złowróżebny, jak magie kabały,
A już tłumy ludu ze świecami stały...
Marek Gajowniczek, 26 july 2017
Gdybyś tłusty misiu w mateczniku siedział,
Nigdy by się o tobie łowczy nie dowiedział,
Ale przez zuchwałość, a może nieskromność,
Albo przez wrodzoną do podstępów skłonność,
Gdy cię bieg wydarzeń w zamysłach wyprzedził,
Wyszedłeś z ukrycia, gdy się tłum przerzedził.
Popchnęły cię naprzód spłoszone przyszpiegi,
Że czas w gawrze rzucić wygodne noclegi:
A skoro wyszedłeś na skraj matecznika.
Już nagonki szereg powrót ci zamyka.
Wiedział Sędzia stary, że ma mało czasu.
Już pierwsze ogary wpadły w otchłań lasu
I wszyscy myśliwi natężyli ucha,
każdy już ze złością sapania wysłuchał.
Przyklęknął gajowy. Ziemię uchem pyta,
Jakby w zwierza twarzy znak zamiaru czytał.
Jakby wyrok czytał miłej mu osoby,
Wiedział, co uczyni. Miał swoje sposoby.
Zbiły się spojrzenia nadziei i trwogi.
Jęknął coś półgłosem. Zerwał się na nogi.
Nie mogę uwierzyć... ale wy uwierzcie.
Jest! Jeden pies warknął, potem dwa, dwadzieście...
Ujadają wszystkie. To zajadłe granie.
Skoroś się ujawnił - ruszy polowanie!
Podniósł do ust prezes róg bawoli, kręty...
Marek Gajowniczek, 25 july 2017
Politycy są na daczach.
Ten, co prawo nam wypaczał,
także jest na swojej działce.
Nie zapomniał o podpałce
do ogniska, lub do grilla,
którym życie swe umila.
Pogoda będzie urocza.
Nam zostały świeczki w oczach
po decyzji Prezydenta.
Naród długo nie pamięta,
lecz wrzucając głos do urny,
możne wspomnieć sposób durny,
w jaki został pozbawiony
ustaw z trudem uchwalonych.
Dzisiaj już nie myśli o tym.
Był Bednarski na kłopoty.
Zostały nam beczki piwa.
Niech się martwi ten, co kiwał!
Musiałby zjeść soli beczkę,
by nas zmienić, choć troszeczkę.
Pamiętamy, co nas boli!
Świeczki w oczach? Beczka soli?
Marek Gajowniczek, 25 july 2017
Pokaz od wielkiego dzwonu
Nie uchronił Jagiellonów
Od problemów dynastycznych.
Protestował obóz liczny
Kup szlacheckich i magnatów,
Co ukazywało światu
Zagrożenia dla wolności,
Praw szlacheckich i jedności.
Sytuacja też niemiła
Była wokół Radziwiłła.
Rosły wprawdzie jego siły,
Ale plany bunt rodziły,
Gdy głos ambon gromiąc złego,
Czar wskazywał Twardowskiego,
A milczał o wpływach sitwy
Pochodzącej z głodnej Litwy.
Nie chroniły Jagiellonów
Gesty innych wielkich tronów,
Ani książęce wizyty,
Gdy róże z habsburskiej świty
Zabieliły oczy tłumu
Mgłą sprzeciwu bez rozumu
I krzyczano: Nie... bo nie! -
Jeśli tak się rządzić chce!
Aura była niezdrowa.
Wywożono już z Krakowa
W dalekie i obce strony,
Pieniądz, złoto, sumy bony.
Myślano, że lud nie widzi
Praw, jakie dostają żydzi.
Burzyła się opozycja,
Że niknie szlachty pozycja,
A władca nagina prawo.
Procesowano niemrawo.
Spiskowano o rokoszach.
Wybuchła Wojna Kokosza,
Skoro władca sąd wypaczał.
(Wojna Kokosza! - nie Kacza).
Jest też więcej analogii.
Chcieli zmieniać, lecz nie mogli.
W końcu Jagielloński Klub
Kazał wszystkim zamknąć dziób.
To, co było - znów być może.
Kraków, żydzi, Międzymorze -
Cichną, potem przywracają,
Co kochają i co znają.
Każda w Galicji epoka,
Chce podstępem zatruć smoka.
Z owczej skóry zrobić dudy,
Żeby było tak, jak wprzódy.
Niespodzianie mogą przeto,
Zamknąć Sejm zgłaszając veto!
Wypróżnić się w demokrację
I pojechać na wakacje.
Marek Gajowniczek, 25 july 2017
Myślała ustawka,
że to jest zabawka
i wszystko wyjaśni orędzie,
a Prezes powiedział
już dawno, co wiedział:
ŻE ŻADNYCH ROZLICZEŃ NIE BĘDZIE!
Jest być, albo nie być!
Nie karać i nie bić!
Udawać, że nic się nie stało.
Nic im nie odbierać.
Słowem nie zadzierać.
Nas wielu jest przecież, ich mało!
Oszustwo nie boli.
Gdy im się pozwoli -
Wykrzyczą i pójdą do domu,
a oni nie poszli
i jeszcze urośli.
Do władzy powrócić chce komuch.
Wyborcze orędzie:
ROZLICZEŃ NIE BĘDZIE!
To fragment jakiegoś układu?
Być może w knesecie
spisano w sekrecie:
"... ze wszystkim dojdziemy do ładu"
Reforma w okrawkach.
Zwyczajna ustawka
na propagandowe potrzeby.
Nie wiedzieli młodzi
o co tutaj chodzi.
Są ci, których już miało nie być.
A teraz Przysucho
nie ujdziesz na sucho.
W ustawkach są lepsi kibole.
Gdy się markowanie
zamieniło w lanie -
zatrzęsą się nóżki na stole!
Wynik miał być "trzy do pięciu",
ale ktoś padł po popchnięciu.
Marek Gajowniczek, 24 july 2017
Decyzja była bratobójcza.
Piorunujaca i zabójcza,
O jeszcze niepoznanej skali,
Byśmy nad sobą zapłakali.
Byśmy przed mocą wzrok spuścili.
Byśmy się między sobą bili.
Uznali władzę Architekta.
Tu Nadzwyczajna włada Sekta.
Nie są już nasze wielkie miasta.
Nadzwyczajna w nich rządzi kasta.
Wrocławiem, Gdańskiem i Warszawą.
Są prawem i stanowią prawo!
Wolność iść musi do lamusa.
Rozerwał serce cios Brutusa.
Marek Gajowniczek, 24 july 2017
Nie znała chwila ani wieczność,
jak bolesna bywa niewdzięczność
i nawet Obiecana Ziemia
nie znała słów odwzajemnienia,
a pewien odzyskany kraj
wdzięczności nie czułby za Raj
i chciałby, żeby demokraci
za wdzięczność musieli mu płacić.
Choćby pozycją lub wpływami.
Mogliśmy się przekonać sami,
ile taka wdzięczność kosztuje,
kiedy się o nią procesujesz.
Nawet na rynku w Jarosławiu
nie raz się pewniak na tym zawiódł,
a spór o niewinnym wyglądzie,
zazwyczaj kończył się na sądzie.
Gdy ktoś się sparzył - to uwierzył,
do kogo taki sąd należy
i zawsze, bez względu na cenę -
sąd władcą jest i suwerenem.
Wiedzieli z palestry prawnicy,
na jaką wdzięczność można liczyć
i ile z siebie trzeba dać,
by dawać, ale także brać.
Nikt nie musiał być stale świętym,
bo układ szczelnie był zamknięty.
Gdyby wypadek się przydarzył,
ktoś nad tym wszystkim stał na straży.
Był niby nieznaczącym graczem.
Drugorzędnym chleba zjadaczem,
wdzięcznym wyborcom, bogobojnym,
uczciwym, prawym i spokojnym,
lecz gdy kryzys dotknął Zakonu,
tylko on jeden mógł mu pomóc.
Nie wierzyła załoga młoda
w prawdziwość czynów Wallenroda.
Wolała ścierać sie na placu,
a on w najwyższym był pałacu
i miał decydujący głos.
Teraz się wszystkim śmieje w nos
i nowe ścieżki tym wytycza,
co nie czytali Mickiewicza
i już myśleli o niedzieli,
a w poniedziałek oniemieli.
Na przyszłość, całkiem serio - radzę,
mieć i ten wierszyk na uwadze.
Uważnemu może się uda,
odnaleźć spokój w grze na dudach.
Poetry
Prose
Photography
Graphics
Video poems
Postcards
Diary
Books
Handmade
