Poetry

 
włókno nie wytrzymuje
puszcza przy kościach
przyczepy bez słowa
obumierają po
naprędkiej  fastrydze

co obleci w poniedziałek
koło środy marszczy się
i blaknie bez słońca

przepierka
dała jeszcze bielszy
odcień czerni co świetnie
oddaje wzruszenie ramion

wypchane kolana
zaklinają się
że cały czas 
na baczność