Poetry

przed lustrem jak nad niesforną rzeką 
kotwiczysz z przekonaniem a nawet upewniasz 
że nie przegląda się dwa razy nie wchodzi 
w tę samą kobietę. może przepłynie 
 
niedokonalna niezauważalna 
na wzór nurtu wiru albo cienia 
gubionego w bezsłoneczne południe. 
 
nie sposób spiąć ostrych krawędzi 
przęsłami z nagich ramion kiedy filary 
na chwiejnych stopach. strach 
przed kamienistym dnem brukowanym 
gruntem który uciekając każe biec 
 
w pokutnym kapturze na czole spopielonym 
od rozgorączkowanych marzeń spoconych 
fantazji. 
 
mojżesz upuścił niejedną tajemnicę potłukł 
odpowiedzi i nie wiadomo czym jest ta chemia 
wilgotna od kwaśnych czerwieni błękitnych zasad 
bo lakmus wskazuje niejednoznacznie 
na może 
 
a morze 
kocha 
my.