Poetry

musisz uwierzyć, że to co dobre
nie pojawia się siłą


widzę matkę ptaków
między oknem a dachem
utkała coś na kształt ramion
wydłubuje z traw złote nitki
wiatr je usnuł
bawiąc się latem w przeplatanki

deszczu srebrne łańcuszki
zdobią długie szyje dachów
matka chroni pisklę 
od głodu, ognia i wojny

jest mniejsze od piąstki
którą zaciska dziecko 
matka odchyla palce
drobne jak witki młodej wierzby
przykłada do ust uczy pamiętać
kiedy braknie odwagi
by spojrzeć w jej oczy 

ten dotyk to droga od serca
pójdziesz w dobrą stronę