Poetry

Istar


older other poems newer

27 june 2021

Wiem co powiesz.

Musiałem wyjść po cichu,
nie zatrzaskując drzwi.
Żebyś chciała zostać.

Z butami za pazuchą, nad schodami
żebym nie słyszała, jak żali się dom.

Biegłem. Pociągi nie czekają,
nie żal im pustych miejsc.
Zdążyłem przeczytać twój wiersz.

Zanim straci ważność w innym miejscu.

Wiem co powiesz.
Że my, to tylko wrażenie, poza nim
wszystko jest.






Report this item

 


Terms of use | Privacy policy

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1