Poetry

ludzie na razie z drogi schodzą
ze mnie powietrze wcale nie chce
czuję że ciężko będzie nogom
oczy inaczej patrzą w przestrzeń

czas dawno zgolił mnie na łyso
choć mury jeszcze nie runęły
a teraz martwię się o przyszłość
czy w niej cokolwiek można zmienić

jesień jak zwykle na etacie
z drogi powoli schodzą ludzie
a ty w tym wierszu zostań raczej
ktoś z buciorami wchodzi w grudzień