Poetry

Patrycja


older other poems newer

18 april 2012

ostatnia

jak niezapalona świeca
czekałam na iskrę
tworząc przed nosem
wieżę z białego popiołu
lustro przykrył oddech
można teraz odrysować
twarz żeby nie było smutno

przyciskam gaz do dna
za zakrętem już tylko przestrzeń






Report this item

 


Terms of use | Privacy policy

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1