ratienka, 7 july 2012
wtedy też pachniał maj
obłędnie migotał w słonecznym
deszczu ale zajęta zagubieniem
w ulicznym gwarze obojętności przechodniów
i liczeniem nic nie mówiących
uśmiechów nie zauważyłam gdy nagle
z grupy chłopców ktoś podał mi gałązkę bzu
pamiętam jego roziskrzone oczy
lilowe i nic poza tym
majowym kurantem brzmiącym
w pustej przestrzeni
To ten sam wiersz co poprzedni, tylko nieco rozszerzony, resztę dopowiedziała Monika Joanna M.
ratienka, 1 july 2012
W ramionach tuli świat
nie zawsze dla niej
życzliwy
Maria Magdalena Weronika
- Ta wariatka
znowu szczęśliwa
jakby wygrała w totolotka
(tak mówiono)
A jej wystarczyło
że synek przyniósł
bezdomnego pieska
szóstkę z matematyki
Skończyła sąsiadce
sweter na drutach
list od córki dostała
w ogródku zakwitła
róża
Maria Magdalena Weronika
zawsze wymiecie smutki
włosami
okryta chustą pokory
ratienka, 30 june 2012
na wysypisku przeróżnych
odpadków spotykają się
powykręcane w paragraf losy
krążą przepychają
poszukując zagrzebanej prawdy
rozpoznają się po zapachu
zmęczonym wyglądzie
plujących jadem słowach
nieufnym spojrzeniu
przepastnych tobołkach koloru ziemi
tam diabeł harcuje nocą
bezsilność wyje kamienie płaczą
ratienka, 24 june 2012
kiedy będę wytrącać słowa
z twoich argumentów
zaciskając gniewnie usta
powiedz
że w tej akurat chwili w sklepie obok
okradziono staruszkę
tyle dzieje się bez nas
koło historii od końca się toczy
do początku
i - „ persona non grata” nie jesteś ty
nie jestem ja
przypomnij mi koniecznie
ratienka, 23 june 2012
„Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz”
te słowa specyficzną mają
moc.
Jestem marnym prochem,
drobiną,
bez której obyłby się świat,
ale istnieję
zapewne – p o c o ś,
nie bez powodu stworzona.
Jak ty, powietrze,
woda,
jak słowo od wieków
wieczne.
Może trzeba czas zatrzymać w pędzie,
uchwycić w dłonie,
uwięzić?
Nie jeść, nie pić
nie spać,
z głową posypaną popiołem
po pustyni błądzić?
Ocean niemożliwości przepłynąć
w określonym terminie,
ciszę pytać o echo zgubione
we mgle…
Tropić prawdę z uporem ślepca
wędrującego donikąd.
Roztrzaskać mur obojętności wrażliwością
ukrytą
i śladów stóp napotkanych nie rozdeptać?
ratienka, 22 june 2012
W zawierusze różnych spraw
trudno się odnaleźć
w tłumie pośpiesznych
gestów
ktoś rozdeptał uśmiech
bywa że oczy pełne
światła
rwą na strzępy watę obojętności
okład z ich spojrzeń działa
kojąco
ratienka, 18 june 2012
Czekam
na powrót utraconych nadziei
odjechały ekspresem
myśli
w niewiadomym kierunku
ratienka, 18 june 2012
były chwile
gdy chowałam swą bezradność
w cieniu twego uśmiechu
odleciały
jak czarne ptaki zmierzchu
ratienka, 18 june 2012
Co dnia
sens z bezsensem
zawierają przymierze
pustka z milczeniem
świetnie się rozumie
I tak
co dnia płacz ze śmiechem
brną po piachu wydarzeń -
bezpańskie cienie
Poetry
Prose
Photography
Graphics
Video poems
Postcards
Diary
Books
Handmade
