Poezja

(czyli historia o tym, jak łatwo przestać widzieć niebo)


zanim zdążymy zapaść sobie w oczy
jedno z nas jest bólem obdartym z żebra
jakby można było jeszcze raz
powtórzyć historię z Ewą

nikt nie powstaje
nawet słońce nie chce już patrzeć
na krzywdy które przychodzą
z taką biernością

gdy próbuję stać się boginią
nie jesteś nawet cieniem Adama