Poezja

niedawno znów usiadła obok mnie
tak samo martwa jak wtedy
w tramwaju

zawsze żałowałam że nie mogłeś zniknąć
jej z oczu

to uczucie przychodzi znienacka
kiedy próbujesz rozciągnąć czas
wszystko wokół pęka
siedem lat nieszczęść

to i tak zbyt łagodna kara 
dla ciebie