Poezja

ona 
kobieta 
lat trzydzieści
metr siedemdziesiąt pięć 
bólu

oddech 
łapczywy ciężki
spazmatyczny
czasem
zależy od okoliczności

wygląda jakby miała tonąć
gdy nabiera powietrza
jej oczy bledną

zupełnie nie mogę odróżnić
ich barwy 
kiedyś były zielone
pamiętam

jak stawiała pierwsze kroki 
łapiąc z liści rosę
dziś upuszcza z siebie
resztki krwi